پیش بینی فرسودگی زناشویی بر اساس تمایز یافتگی و صمیمیت جنسی در پرستاران

مقدمه: فرسودگی زناشویی نشان از بی روح و خسته بودن زوجین از زندگی مشترک است. زوجین با سطح تمایزیافتگی بالا با صمیمیت جنسی نسبتاً خوب زندگی شادتری را تجربه می کنند. هدف از انجام پژوهش حاضر پیش بینی فرسودگی زناشویی براساس تمایزیافتگی و صمیمیت جنسی در پرستاران است. روش: این پژوهش از نوع همبستگی است و جامعه آماری پژوهش متشکل از پرستاران متأهل زن شاغل چندین بیمارستان تهران در سال 1393 بود که 159 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه تمایزیافتگی، پرسشنامه صمیمیت جنسی و پرسشنامه فرسودگی زناشویی استفاده شد و داده ها از طریق روش آماری رگرسیون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین تمایزیافتگی و صمیمیت جنسی با فرسودگی زناشویی رابطه معناداری وجود دارد (612/0 =r ،001/0>p). نتیجه رگرسیون چند متغیری بیانگر آن است که تمایزیافتگی و صمیمیت جنسی 4/37% از واریانس فرسودگی زناشویی را تبیین می نمایند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج جداول رگرسیون، متغیرهای تمایزیافتگی و صمیمیت جنسی توانایی پیش بینی کنندگی فرسودگی زناشویی را دارند.